Yorgunluk Şiiri - Şair Adnanyeğin

ağzımdan köklerini kusacak sanıyorum
tepesinin üstüne dikiliveren sevdam
bu ne yalnış zamandır ondan utanıyorum
gözleriyle gağ gibi yıkılıveren sevdam.

nereden gölgelenir senin arşında kalan
sende yalansın oysa.belki bu sevda yalan
bu nasıl bir sancıdır,güneşi tersden doğan
her akşam yüreğime çakılıveren sevda.

kaç takvimim eskidi senin masum yüzünde
bir kez dahi yüzüne doya daya bakmadan
bedenim sandal gibi su alıp bir hüzünde
bir dev'in ağlarına takılı veren sevdam

dişlerin kefen oldu tebessümünse ölüm
kaç defa saçlarından boynuma geçti düğüm
yıllardır her şafakla görüp görüp öldüğüm
her ölümle içimde diriliveren sevdam.

sen masumsun aslında menzilinde ben vardım.
sesinin menzilinden bilmem nasıl çıkardım.
sen olmasan aslında bu hayatdan bıkardım.
kaderimden ömrüme çakılıveren sevdam