Yorgunluğum Şiiri - Şule Akşit

Yorgun muyum...?
Ben yorulur muyum...?
Yorulmak,iyi yada kötü
adlandırılır mı?
İçi boş bir yorgunluk bu...
İçinde ne iyi var ne kötü...
Ne aşk var ne ihtiras
Ne savaş var ne barış...
Bu halin adı yorgunluk mu?
Bütün adları unuttum,hatırlayamıyorum.
Bütün iyileri ve kötüleri unuttuğum gibi...
Arzuları,duaları, kavgaları ve aşkları...
Duyguların bir memleketi varmışta
Oradan taşınmış gibiyim...
Bir zümrüdü ankaydım belki de
Sahilde ki büyük kayalıklardan
Sonsuz okyanusa
Bilinmeze...bilinse de
Görünmeze doğru havalanan...
Soğuğa,sıcağa
Yağmura,fırtınaya rağmen....
Uçaaaan,uçan,uçan...
Kanadında acemi kırlangıçlara yer açan.
Kanatlarım heveslerim kadar kocaman...
Uçtum..... Okyanusun ortasında
Kanadımdan küçük bana yurt olamayacak
Sığıştığım adalarda dinlendim,
rahatsız bir rahatlıkla,çaresiz...
Sağım deniz,solum deniz,
Önüm arkam deniz....
İkimiz de enginiz...
Ne zamandır uçuyorum bilmiyorum
Belki ebabil yavrusuydum,gökyüzünde doğdum...
Sığışmaya çalıştığım adalarda tünerken
Toprak altında ve üstünde yaşanacak
Ne kadar duygu varsa,yana yıkıla hepsinden vazgeçtim.
Alev alev yandı içim....
Feryat figan gökyüzüne uçtum...
Güneşe nişan alınmış bir ok gibi...
Uçtum uçtum uçtum...
Şimdi neredeyim....?
Kanat çırpıyor olsam havadayım diyeceğim...
Sığışmanın rahatsızlığı olsa,adada....
Yorgunum gebgeniş bir mecrada...
Halim belli,mekanım adsız,
Yorgunum,huzur içinde...
Yorgunluk,sarmaşık gibi
dallanmış budaklanmış ve çöreklenmiş...
Bedenim şikayetsiz ve sessiz....
Bu kadar memnuniyet duyulan bir esaret görmedim...
Beynim kapısına kilit vurulmuş
içi makina dolu fabrika gibi... Issız
Sana teslim olmayan bir gönül kalmış
Yorgunluğuuum...!
,Eğiiiil...!
Ben sarılıp öpemesem de
Anlını koy dudaklarıma...

25.05.2017 /DENİZLİ 18.09