Yorgun yüreğim seninle kalsın

Ölenin arkasında bıraktığı
bir çift ayakkabı gibi
Kapının önünde duruyorum
Ağıtlar yükselirken yüreğimden
Ben susuyorum
Buyur edilmeyen her günah
Körpe hala avuçlarimizda
Henüz pişman değiliz
Henüz utanmamışız tanrıdan
Rüzgar terli sırtından öperek senin
Ortak oluyor bu günaha
Nasıl bir vedadır bu böyle
Şaraba mehtaba aşka
Boğulurken gecenin esrarında
Kan kırmızısı bir dolunayı doğurur
Bahar tomurcukları gelincikler
Alnında hala kar var dağların
Karamsar bulutlar bırakmıyor yakamı
Yolumun üzerince beni uğurluyorlar
Sen beni nasıl kışa koyduysan
Yazının önünde duruyorum
Hava ısınıyor ırmakların kahkahasında
Ben donuyorum.
Kapat kapını ki bu sürgün başlasın
Ölenin gittiği gibi giderken göğsünden
Bir akıncı sancağı gururla dalgalansın
Ellerimde
Marşlar bu sefer yenilgime yazılsın
Kaşlarıma kazınsın
Mezarıma atılsın
Bir demet uğursuz gelincikle
Giderken pusuya düşürmemek için
Şimdi yırtılıp kefenimden
Sana uzatıyorum vadesi dolmuş hikayemi
Dokunma bu seher vakti bedenime
Sarilmalar beyhude böyle bir vedada
Son armağanın uzatmaksa ellerini
İnce sık bir yagmuru başlatan bulutun kıskandığı
Elmas biriktiren gözlerin yerine
Ayrılığa razı Tüm bahar çiçekleri ağlasın
Koparıp ayırırken o gelinciği toprağından
Varsın sen değil elalem gelincikten utansın
Veda vakti geldi kaçırma sılam tütecek ellerini
Aç avuçlarini ki
Yorgun yüreğim seninle kalsın.