Yorgun Yüreğim Şiiri - Arif Öztürk

Kara sevda döküldü başımdan aşağı
Birikti altında ayaklarımın.
Ayaklarım
Çakılı kaldı olduğu yerde.
Prangalar vurulmuş gibi
Kocaman çiviler çakılmış gibi.
Ellerim, çaresizliğin vehminde
Titredikçe titredi
Durduramadım.

Feri tükenmiş dizlerim
Hükmümden rızasını çekip
İsyan türküleri fısıldayan düşüncelerime
Ortak olunca
Oldu her ne olduysa
Fersiz dizlerime hükmüm geçmedi
Adım atamadım
Dizlerime kadar çıkan bataklığını içinde
Çırpındıkça battım.
Battıkça çırpındım.

Ayaklarım, ellerim
Derken
Bütün bedenim…

Yüreğime ölüm sükutu
doldu göz pınarlarımdan
Dingin akan bir derenin hışmı
Ortalığı kasıp kavuran rüzgarın sükutu
Hepsi yüreğimde
Yorgun yüreğim.