Yorgun Ürperti Şiiri - Şair Bilal Yavuz

Nahhatlar ve hattatlar, kaleminden damlarsın,
Kafesinde simetrik, estetik yaralarla…
Ve varlığın göz göze gelir yokla her lahza,
Başın eşiğe değer, bağrında kış, anlarsın…

Kara delikler saysın destansı sislerini,
Deşerken bakışların fezanın yüreğini,
Bir ahu iner nehre, kanatlanır gözleri,
Nabzında binbir güneş, dizler çöker, ahlarsın.

Savaşların söndüğü barışın cennetinde,
Uyumamacasına; uyanmak istesen de,
Bir yanın hep dünyada kalan sevdiklerinle,
İçin; gök içinde gök, dalında dağ, ağlarsın…

Sararmış duvarlarda kırgın yüzlerdi mazi,
Bakışlarda tozlu hayaleti ilk aşkların…
Durur seslerin dansı, çarpmaz renklerin kalbi,
Susar hislerin çığı, ağarınca baharın…

Bir sırma hazandır ki, ruhun ankebut şimdi,
Nefes nefes örülen bu kor senin ağların…
Görünmez bir el olur, tutar da nefesini,
Başlar güneş ötesi içsel yolculukların…