Yorgun Umutlar Şiiri - Ali Gülsoy Göreleli

Oturup baktımda yalnız rıhtımda
Umut gemisini gördüm ufukta
Gönül limanıma kara bahtımda
Mutluluk yanaşmaz durur uzakta

İçimde fırtına deniz çok durgun
Kalbim yıllar sonra hayatta yorgun
Halim çok derinden almış hep vurgun
Yük ağır zor durur umut ayakta

Çığlıklar içinde uçan martılar
Toplanıp başımı sanki sardılar
Dedim; bu kalbimi bazen kırdılar
Bu hayat yolunda bir çok durakta

Dönerim yağmurda halim ıslansın
Hasret dolu kalbim kime yaslansın
İsterim sevgiyle gönlüm beslensin
Gelmez sevdiklerim söz veren çokta

Zamanla ak düştü kaldı saçımda
Hayaller toz pembe soldu içimde
Beklerim umutla aynı biçimde
Bu ömür bitmeden koyulmaz nokta