Yorgun Tren Şiiri - Nilüfer Albayrak

Hüzün treni hazır…
Vagonları tek tek dizili…
Sayısı artan yolcular, ardı sırası belli değil…
Dökülmüş bir beton gibi…
İnsanlar suskun.
Raylar kaygan.
Tren boyasız.
Çocuklar uykulu.
Yollar kurak.
Yokuşu bile yok.
Nereye gideceğini bilmeyen yolcu,
Nice geçmişi gömmeye yeminli yollar.
Kim bilir kaç kişi sevdaya koşuyor.
Kimi de başka şehirlerin umudunu çalmaya.
Bu tren ağır
Bu tren yorgun
Bu tren çaresiz
Bu tren hain
Bu tren isyankâr
Ve vagonlar ardı ardına sürükleniyor.
Raylar ise bıkmış vagonların sesinden.
Raylar ise bıkmış vagonların çığlığından.
Raylar ise bıkmış yolcuların ağırlığından.
Yolcuların ağırlığından.

nilTyum