bakıyor taraçasından,
yem yeşil renge bezenmiş savaş alanının.
bem beyaz atı üstünde o mağrur duruşu ile.
yıllarca ne savaşlar vermişti,
bu yeşil fonun ev sahipliğinde,
belki her savaşın sonunda biraz kırmızıya boyamıştı,
ama ne o yeşil kızmıştı ona, ne o gönül koymuştu çatılan kaşlara,
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta