Yorgun Satırlar Şiiri - Pardon İçim Döküldü

Taşıyamadığı kendi dalı olunca insanın
Tahammülsüzlük boy veriyor
Herşey batıyor..
Tükeniyor insan göl olacağı çağında
Akacakken şelale misali
Tutmuyor bağları ayaklarının
Sırtında gölgesi hüznün
Tutunarak ilerliyor dünyada
Düşmelerden muzdarip
Belirsizlik sis perdesi gözün
Yarınlar şimdiden tükenmiş
Defalarca ölünmüş geri hortlak olup gezilmiş
Bahara kanıp hasta olunmuş
Çamurlu yağmurlarda yıkanılıp
Arınamamış insan olmanın günahından
Uykuya yapışmış ver demiş borçlarını
Nafile alınamamış
Faizde işlemezmiş
Ömürdende çalınmış geçsin bitsin diye diye
Hiç birşey anlamadan gidilmiş
Acı, borç hep devredilmiş..