Bir Aralık sabahıydı, dışarda kar yağıyordu
Pencerenin pervazına bir serçe kondu
Karın üstünde telaşlı titriyor ve üşüyordu
Uçmak için çabalıyor, kanat çırpıyordu
Camın kenarları sıcaktan buğulanmıştı
Gözlerim bu serçeye takılı kalmıştı
Çıt çıkmıyordu, sanki zaman durmuştu
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta