Bir Aralık sabahıydı, dışarda kar yağıyordu
Pencerenin pervazına bir serçe kondu
Karın üstünde telaşlı titriyor ve üşüyordu
Uçmak için çabalıyor, kanat çırpıyordu
Camın kenarları sıcaktan buğulanmıştı
Gözlerim bu serçeye takılı kalmıştı
Çıt çıkmıyordu, sanki zaman durmuştu
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta