Bir Aralık sabahıydı, dışarda kar yağıyordu
Pencerenin pervazına bir serçe kondu
Karın üstünde telaşlı titriyor ve üşüyordu
Uçmak için çabalıyor, kanat çırpıyordu
Camın kenarları sıcaktan buğulanmıştı
Gözlerim bu serçeye takılı kalmıştı
Çıt çıkmıyordu, sanki zaman durmuştu
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta