Yorgun iç dünyam nadasta

işte ben!
Adananın bir kasabasındayım,
İstanbulun
Keşmekeşinden,
Savruldum buralara.
Kendimle baş başa,
Ruhumu arındırıyorum,
Yorgun iç dünyam
Nadasta.

İşte ben!
Adananın bir kasabasındayım.
Kendimle hesaplaş maktayım,
Ömrüm güze dönük,
Artıları ve eksileri
Koydum yan yana.
Hiç pişmanlık
Duymadım hayatımda.
Çünkü!
Sizler varsınız
En ön sırada.
Eşim ve kızım,
Değişmem sizleri,
Yine aynı keşmekeşi
Yaşasamda.
Sizler!
Hayat damarımsınız,
Mutluyum ben
İkiniz oldukça yanımda.

MAHMUDİYE DÜZKAYA