Yorgun Güneş Şiiri - Seyrani Göl

Sen kokuyorsun düşlerimde,
Yorgun güneş vurmuş yanaklarına.
Evinin önünden geçiyorum sessizce,
Şekilsiz gölgen düşmüş eteklerine...

Bu ne ilk, ne de son geçişim.
Sen yine pencerendesin,
Bir yaşlı geçiyor, yüzünde geçmişin izleri,
Yorulmuş gözlerin hatıralarındasın.

Günün telaşı, bağrışmalar, yemek kokuları...
Akşam vardiyasına giden iş kadınları...
Ötelerden geçen adamlar, çocuk sesleri…
Yorgun güneş, akşamının habercisi...

Bir koku yayılıyor eski balkonlardan,
Islak toprak, biraz pas, biraz da ayrılık…
Rüzgâr savuruyor yılları yüzüme,
Ve sen hâlâ orada bekliyorsun suskunlukla.

Işığın düşüyor perde aralığından,
Bir zamanlar bakıp güldüğün camdan.
Kırık dökük bir sandalye var köşede,
Üstünde unutulmuş yazdan kalan bir hüzün

Kalbim senden gizli geçiyor oradan,
Ama adımlarım seni fısıldıyor kaldırıma.
Ne sen duydun beni, ne ben sustum senden,
Ve her geçişte biraz daha kalıyorum sende.
S.GÖL