Yorgun Gün Gibisin Şiiri - Vedat Koparan

güzden kalan kırık bir kürek
kayıklar yan yatmış gecede
ak köpüklerinde dalgalar
sessiz bir iç geçiş salınımında
kıyıya varmak istemezcesine
petrol atığı kaplamış
mavine neler olmuş öyle
söyle acı sağanağı denizim
yorgun gün gibisin
güneş toplarken gidişe kendini
doğacak gülümseyerek gün aydınlığında
öteler açacak gün penceresini

gerilmişsin
güzde alazlayan rüzgarla
kara kömür gözlerinde
batık gemiler gibisin
kırılmış sevgi aynan binparça
yüzünde ki çizgiler
'solgun işçinin yüzü'
meydanları inleten
ah sesin
pıtrak bir dal gibi
kaç yıl dinlemek istediğim
zamanı ucundan yakıp
ne çok sigara içmişsin

yılları ağartan saçlarda yüzün
yarım bir ay kırığı gülüşün
bağrı yanık zamanlarda
sevdan özleminde büyüttüğün

bitmedi...

vedat koparan 27.05.2007

'solgun işçinin yüzü' arkadaş Zekai Özger anısına saygılarımla