Yorgun gözlerin hikayesi Şiiri - Taha Taha

Anladım… O zaman “Yorgun Gözlerin Hikâyesi”ni sana çok daha uzun, derin ve mektup-şiir havasında, kalbe dokunacak şekilde yazayım:

---

Yorgun Gözlerin Hikâyesi

Ben senin gözlerinde,
Geceleri uykusuz bırakacak kadar eski fırtınalar gördüm.
Kim bilir kaç gece,
Kaç yalnızlıkla savaştın sessizce…
Kim bilir kaç söz boğazında düğümlendi,
Kaç çığlık sadece içinde yankılandı…

Gözlerin…
İnsan bazen bütün ömrünü saklar iki damla bakışa.
Kimse bilmez, kimse duyamaz.
Senin gözlerin de öyle…
Konuşmaz ama bağırır gibi,
“Ben de çok yoruldum” der gibi…

Biliyorum…
Çocukluğunu bir köşede unuttun,
Hayallerini yarım bırakıp büyüdün.
Herkes “iyi ol” dedi,
Sen sustun…
Çünkü bazı acılar konuşunca değil,
Susunca büyür.

Gözlerinde gördüm onu…
Kaybolmuş bir baharın izlerini,
Düşmüş yaprakların fısıltısını,
Ve bir ömrün yarım kalan dualarını…

Belki bir gün,
Bütün yorgunluğunu bırakıp
Rüzgâra teslim edeceksin…
Belki de o gün,
Gözlerinde ilk kez bir çocuk gülümseyecek yeniden.
Ve ben o gün,
Senin gözlerinle yeniden yazacağım
Hayatın en sessiz ama en güzel hikâyesini…

Çünkü bazen bir insanın gözleri,
Dünyadaki bütün kitaplardan
Daha çok şey anlatır…

---