Yorgun Gönül Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Bir rüya gibi geçti gençlik çağı,
Gönlümde soldu her umut ağacı.
Bir yel esti, savurdu içim dağı—
Yorgun gönül, hâlâ susmaz, konuşur.

Kırık bir aynada yüzüm silinir,
Her sabah yeniden içim delinir.
Ne bir dost kalır, ne bir söz bilinir,
Yorgun gönül, hâlâ susmaz, konuşur.

Kaderin ipinde düğüm çok şimdi,
Her düğümde bir ah, bir yokluk şimdi.
Zaman bile bana küskün çok şimdi,
Yorgun gönül, hâlâ susmaz, konuşur.

Bir dua gibi yükselir içimden,
Bir sitem dökülür her gözyaşımdan.
Bir özlem kalır geçmişin peşinden
Yorgun gönül, hâlâ susmaz, konuşur.