Ben, yalnızlığımın terli apış arasında saklanan, umudu kendi dudaklarında hiç bulundurmamış bir çocuktum senden önce
Sen, yorgun gövdemin o ufacık katmanında oyun oynayan bir kız, benim ruh salıncağımda ne zamandır aşkla sallanıyorsun söyle
Biz, gölgemizin kırık uzantılarından hep bir sevda ıslığı çıkarmadık mı, yalnızlığın elem çadırlarında birlikte ağlamadık mı sevgiyle
Seninle ben, bir yamaçta el ele, yürek yüreğe, rüzgârın kalibresinden geçerek uzaklara, sevdanın ılıman iklimlerine doludizgin gitmedik mi el göz göze.
Eylül sarısı saçlarının yangın mavisine üşüşen bir düş sağanağıydı. Islak dudaklarından damlayan sevdayı avuçlarında biriktirirdi. Saçlarının kokusunu değişmezdim özleme, o kırık yüreğimin bordasına sinmiş öfkeli bir denizin tuzuydu. İçimdeki coşkuların düzüne koşarak inerdik, birlikte yaşanacak bir ömrün iklimlerinde nehirlerime gelen asi bir maral’dı. Uzak düşünüşlerin kıyılarında vuruldu yeni bir aşka. O kokusunu yüreğimden silemediğim, yangınlarıyla asırlardır kavrulduğum bir güneşin yanık tenli kadınıydı.
Tamamını Oku
