Bırakıp gitmişti kadın adamı;
Yalvaran gözlerle “Gel” dedi adam!
Başına yıkıldı dünyanın damı;
Bu yangının sonu “Kül” dedi adam!
Yalnızdı, hayattan bıkmış gibiydi;
Bütün köprüleri yakmış gibiydi;
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bir mü'min ancak Allah-cc-a kul olur İbrahim bey. Kullara kul olmak veya kulların arzularına ram olup onlarda fani olmak izzetli bir mü'min için söz konusu olamaz. Zira böyle bir tavır zilletin ta kendisidir. Yani her şeye kıymeti nispetinde kamet etmek gerekir vesselam.
Hayırlı ve meşru muhabbetler dilerim.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta