Yorgun Şiiri - Yusuf Alper Ütük

Zaman durmadı aslında, sadece ağırlaştı.
Raflarda biriken toz gibi...
Rüzgârın camı zorlaması değil bu,
Artık evin yalıtımı eskisi gibi değil sanki.
İçimde bir yer, tam şuram,
Yutkunsam geçecek gibi değil.
Senin o ağzında geveleyip durduğun "keşke"lerin,
Bütün evi dağınık bıraktı giderken.
Akşamları ışığı yakmıyorum.
Sessizlik de denmez buna, buzdolabının motor sesi sadece.
Balkondaki çiçeklere su verdim geçen,
Ama hepsi plastikmiş gibi bakıyor suratıma.
Solmadılar ama yaşamıyorlar da.
Gölgeni de al, düşmesin önüme.
Halim yok.
Yolun sonu uçurum sanıyordum,
Meğer sadece çıkmaz sokakmış, duvara tosladım.
Giderken aralık bıraktığın o kapı var ya...
Usulca değil, çarparak kapattım.
Kilitledim.
Anahtarı da denize fırlattım,
Dönüp de paspasın altına bakma.