Yorgun Şiiri - Melih Coşkun

Yorgun
Sapsarı gökyüzü
Eksik uykularda görülen rüyaların
Uçakların kanatları altında
Gölgelenen insan yüzü
Kırılgan akşamüstlerinde
Ucu yakılmamış mektuplar okunur
Mektuplar;
Ömrümüzün özeti
Mektuplar
Son satırı biten ömürlerin

Belli ki yine zor geçecek bu gece
Tedirgin gözleri büyüyecek sığınaklarda
Gece yarısı bombardımanını bekleyen
Kalbinin çarpışını avcunda saklayan çocuğun
Kana bulanmış kağıtlarda
Gayri resmi veda sözcükleri
Hiçbir fermanın ölüm emri
Öldürmez bunca seni
Sobalarda yanan kurumuş tahtalar
Bu akşamda ısıtmayacak
Ne kadar yanarsa yansın
Gitgide sararan bu hasreti

Beklemeyin beni artık
Kanlı kanatlarıyla uçaklar geçecek birazdan üzerimden
Bedenimle birlikte alev alacak
Cebimdeki sararmış mektup

Uzak cephelerde kaldım
Tutan yok ellerimden
Bir duvarın ardında
Boylu boyunca uzanan bedenim
Ilıklığını akıtıyor usulca gecenin serinliğine
Ve fark etmeyecek cesur
Veya korkak oluşum
Soğurken damarlarımdaki şu hayat

Bir çocuk çığlıksız göçecek sonsuza
Bir ağıt göğü delecek
Vakit bulamadan son bir duaya
Düşünemeden yoluna ömrünü koyduklarımı
Gelip bulacak sığındığım kuytulukta
Kayıp zamanların bu acımasız ölümü

Son nefesimde de olsa geleceksin aklıma
Sarı dumanı altında gökyüzünün
Ömrümün gizi kalacak
Tutuşan kağıtlarda
Sararmış sayfalarında
Söylenememiş bütün kelimeleri
Koskoca bir ömrün

Bekleme beni
Bugün de dönemem geri...

Son bir bakış gönderiyorum çok uzaklardan
Mezarsız bir ülkenin
Sahipsiz bütün ölülerinden
Çiçek değil
Leş ve barut kokulu dağlarımdaki,
Alevler içinde yanan şehirlerden
Selam saldım kuzeye esen bütün rüzgarlara
Getirir diye belki bir akşamüstü sana

Dünyanın kiri bulaştı ellerime
Beklemeyin beni
Bugünde dönemem geri...

18 Mayıs 2003
21:36