Yordu Gülüm Şiiri - Kazım Gök

Kurumuş bedenim kökten özünden
Can suyu dibime aktı gözünden
Güneşte vurunca gamze yüzünden
Kara kışta tomurcuk verdi dalım

Sohbetten rengârenk çiçek açınca
Arılar topladı poleni saçınca
Petekler sevginle dolup taşınca
Gözün kara kovandan yerdi balım

Hasretin yükü kurumuş belinde
Sevdiğim deyince çakmak dilinde
Dokundun sandım alev elinde
Koluma ateşinden vurdu yalım

Yıllar sonra geldin yüzünü gördüm
Dolaşık saçına gözyaşı sürdüm
Taradım hasretten belikler ördüm
Sarıldım da geçmedi kordu halım

Görünce mutluluk başımda taçtı
Masada gamzesi gülücük saçtı
Son bir daha göreyim dedim kaçtı
Arkasından koştum da yordu gülüm