Yorar beni sesin...

yorar beni sesin yürüyemem
bak öperken nefes alma
şimdi bir deniz doğurur
yedi liman çıkar karşıma
ekmeği de alırım yerim seni bir bir

çok acıktım çok
siyah beyaz resimler çizmeliyim
modelim olur musunuz şaşkın kuşlar
her parçanız alaca bir şiir gözlerde
diri diri su katılmamış kurnazlıklar
sizden ne çok var bal katılmış yalnızlıkta
banarda sarı tabaklarda yerim kirpiğinizi

terbiyesiz!

ne dedim ki!

gözlerinizin karasında kilerimi gördüm
siz çizerken engereklerin boğazını
nenize lazımdı ki salya sümük bağırmak
nasılsa tutar çığlıklarınızı duvarlar
iki kişi arasında olan dört duvar arasında kalmalı
söyle yanındakine böğürmesin
insanlar sevişirken böğürmez
siz kunduz barajını yıktınız
inlemenizde hapistir suyu kapatınız
çıkarın tavlayı ölmesine oynayacağız

son bir kez
belki tek bir kere
sadece asıl sevişsek

saçmalamayın bayım
siz küsüp gidenler tayfasının
en arkasından koşan o yaralı bacak değil misiniz
lütfen gidiniz
kel kör kirpiler sizi sevişiyor diye vururlar

anladım sevişmek yasak
ben utanırım
dört duvar tek olsa
hoş olurdu kudurmak

siyah beyaz resimler çizmeliyim
susmayanlarından
ışık gölgede gelsin
çizsin çerçevesini
yoksa insan nasıl resmedilir
nasıl görünür ki

ışık şart
yoksa kulağımı kapar
bir gece karalarım
karanlıkta eğilir fotoğraf
en çok kendiyle sevişir insan
yazan bozan kırıp yapıştıran
siz gitmeyin aklı gelir birazdan

çıkışlar sağdan…

hüzün yılı /