Yoranın gitti. Şiiri - Erkan Saltan

Biraz engebeli yolun sonunda,
Kendini çıkmaza vuranın gitti.
Üzülme; boşuna senin yolunda,
Bir engelmiş gibi duranın gitti.

Belki "sessizliği" tercih edişin,
Sebebiydi senden çekip gidişin.
Susarak, çıkışın tüm serzenişin,
Zorla temelini kuranın gitti.

Anladı da seni inceden ince,
Şaşırttı belkide seni bilince,
BİZ olmak yerine sıra gelince
Bu mümkünmü diye soranın gitti.

Emeğin gayretin fedakarlığın,
Nimetti, ihsandı, candı varlığın.
Karşılık bulmadı lütufkarlığın,
Sürekli kalbini kıranın gitti.

Labirenti aşamadı aklında,
İstediği bu değildi aslında,
Yazın sefasında bahar faslında,
Zamansız kar tipi boranın gitti.

Nice kolaylıklar sunmuştun oysa,
Çok mutlu olurdu başkası duysa,
Hiç istemiyorken her ne olduysa,
Kalbi sende kalan; yoranın gitti.

10/10/2017