Yoramaz Oldu Şiiri - Mehmet Ali Akçınar

YORAMAZ OLDU

Bir bakışla esir ettin sen Beni
Kimseler hürriyet veremez oldu
Alevlerle kucakladın sen Beni
Dumanım kimseler göremez oldu=

Sözlüklerde ebkem oldu dilimle
Ben bu sırra eremedim ilimle
Sökemedim şu kalbimi elimle
Gönlüme kimseler giremez oldu.

Yusuf gibi caha düşürdün Beni
Sevda ateşin de pişirdin Beni
Delirtip yolunda şaşırdın Beni
İzimi kimseler süremez oldu.

Sabır taşı oldum yine çatlattın
Yanar dağdan beter oldum patlattın
Her gün dertlerimi bine katlattın
Kimseler teselli veremez oldu.

Ne zaman adını duysam sevindim
Her gece rüyamda gördüm avundum
Taşlar alıp şu sinemi dövündüm
Rüyâmı kimseler yoramaz oldu.

Alı bilmem hep giydiğim karalar
Merhem değil seni ister yaralar
Gözyaşımdan ırmak oldu dereler
Seline kimseler duramaz oldu.

Hiç bir seven böyle zulüm görmedi
Bu işin sırrına aklım ermedi
Unutmak istedim taviz vermedi
Gülümü kimseler deremez oldu.

Mehmet Ali’m saya ekin ekerim
Dertlerimi ummanlara dökerim
Ben bu derdi mahşere dek çekerim
Sevdama kimseler eremez oldu.

M.ALİ AKÇINAR