Zaman,en acı olan
Belki de tek ilaçtı kabullenmediğim
Sadece alıştım geçmedi yaram
Beklediğim bir el, yönümü kaybettim
Seni sensiz de yaşamak varmış
Can çekiştikçe ölememek
Korkarım bu ah senin sonun olur
Beklediğim bir umut, yönümü kaybettim
Geceler puslu bir gökyüzü
Baktıkça hapsolduğum
N’olur çıkar beni bu karanlıktan
Beklediğim bir ışık, yönümü kaybettim…
Kayıt Tarihi : 17.9.2025 17:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Kaybettiklerim ve yalnızlığım içinde yönümü arayışımı, puslu gecelerde umut ve umutsuzluk arasında sürüklenen içsel yolculuğumu anlatıyorum.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!