Yontuluşu Var Yüreğimin Şekline Bürünmey ...

Yine sensizliği dinleyip kendime gürültü çıkarıyorum Sessiz dokunuşlar korkutsa da dokunulmaz oluşun yakar Sokakları arşınlarken türkümüzü haykırıyorum aldırmadan Samyeli gibi vuruşun var yapraklarıma sararıp dökülüyorum Yanaşası sitemlerden kaçmak istedikçe tüm yollar yine siteme çıkıyor Tanımsız bıraktığım duyguları anlatmak düşüyor dudaklarıma Yanıma aldığım koluma taktığım çantamda yine sığdırdığım Biraz aşk biraz sitem biraz kader isyanı kapağını kapatmakta zorlandığım Yontuluşu var yüreğimin şekline bürünmeye az kalan Tozunu alevlendirmesi ne de kolaydır bir tek kibrit çöpünün yeterli olduğu Budaklarımdan korkuşun sanki kıracakmış gibi zorlayışı var Basıklığında ruhumun biraz aşk biraz unutulmuşluk biraz siliniş var Aşk yanlışlarına bak sil gerek yeniden başlangıçlar için yinede yetersiz kalıyor Hep bir iz, bir koku, bir renk, bir denklem kurarken ne mümkün sil baştan Tuzu eksik yemek gibi değil ki ekleyebilesin haddini aşmış söz gibi yaralar Efsaneleşen duygular imza gibi dövülür yüreğimde ağlayışları süren gözlere Yakarışlarım ayyuka çıkar yalvarışım isyana sürüklenir sessiz kalışa Tutsaklı aşk, sürgün yemiş labirentler de tam sona ulaşırken başa dönen Her yeni sevda melteminde başımın dönüşü işte bu yüzdendir Merhemsiz sardığım yaraların yeniden kanaması hep bu yüzdendir… Zennehar Yılmaz 27.02.2012 08:10:22