Çok uzak diyarlara gitmek istiyordu
Sıkılmıştı buralardan ölesiye
Bir gün hızını alamadı
Mürdüm yeleği üstünde
Kaçamak bakışlarıyla mahçup
Ne söyleyeceğini bilemiyordu
Yutkundu veda vakti gelmişti
İstemeyerek en başa dönmüştü
Deniz feneri de aydınlatamazdı yolunu
Masmavi denizde kocaman dalgalar
Son çırpınışlarıydı belki de
Deniz kızının saçlarında yakamozlar
Vefayı ise daha çok arayacaktı
Kaçmaya çalıştı önce kendinden
İstese de geçmişten hiç kaçılmıyordu
Dümeni kırık yüreği hüzünlüydü
Rüzgar hangi yönden esse boş
Geçmişe dalıp gözleri doldu
Yolunu kaybeden yelkenliydi…
Kayıt Tarihi : 11.1.2013 01:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgi ve şiir tadıyla…
tebriklerimle.
Şimdi.. Böyle birisi nasıl kaybetmesin yolunu? Nasıl essin 'doğru yönden rüzgar, deniz nasıl durulsun?'
Duygular 'felç' geçirmişken, neyin önemi var ki?
Yine 'harika bir şiir.....' Kutluyorum Değerli Dostu......
Bildikleri gibi acıtmıyordu çünkü.
Kutlarım bu güzel şiiri ve şairini.
Saygıyla...
TÜM YORUMLAR (14)