Yolun Ve Yalnızlığın Şiiri Şiiri - Nimet ...

Yolun ve Yalnızlığın Şiiri

Yol, her zaman önümdeydi
Kimi zaman taşlı, kimi zaman çiçekli,
Hep yürümemi isteyen bir çağrıydı.

Adımlarımı duyan yalnızlığım
Gölgemden öteye geçmezdi,
Yine de yanımda susarak eşlik ederdi bana.

Bir han kapısında bıraktım çocukluğumu,
Bir köy meydanında gençliğimi,
Ve bir şehrin kalabalığında
Kendimi aramaktan yoruldum.

Yol, bana hep şunu fısıldadı
Yalnızlık sanma ki boşluktur,
O da senin kardeşindir,
Seninle yürür, seninle ağlar,
Ve seninle büyür.

Anladım ki
Yol da yalnızdır,
Ben de.
Ve bu ikilikten doğar
Bütün şiirlerim.

Azra Nimet Öner