Yolun Hatırası Şiiri - Seyrani Göl

Bir gölge daha düştü yol kenarına,
sessizliği deldi eski bir şarkı.
Ne söylenen duyuldu yüreğin ağıtından,
ne de kalpte solan hatıralar sustu.

Bir taş yerinden oynamaz kolayca,
ama gönül titrer bir bakışta.
Zaman, ince ince işler hatıralara,
O zaman insan, en çok kendi yolunda kaybolur.

Bir çınar devrilir, yankısı kalır,
bir mum söner, karanlık çoğalır.
Yol yine aynı yol, taş yine aynı taş,
ama ömür birer birer tükenir.

Sorarsan cevapsızdır eski yıllar,
ne ses gelir ne de yüzler kalır.
Sadece rüzgâr döner kavşaklarda,
ve her yolcu ardında suskunluk bırakır.

Elbet bir gün hatıralar da solacak birer birer,
tozlanacak defterler, unutulacak adımlar.
Yine de kalır yolda ince bir iz,
kalbin derinlerinde yankılanır anılar.

Ve yol, her daim çağırır insanı,
bitti sanılırken başlar yeniden.
Çünkü hatıra, toprağa düşen tohumdur,
her mevsim başka bir hayatla filizlenir.

Ve bilir kader, suskun da olsa,
adımların sırrı onda saklıdır daima.
Her gölge kaybolur gün batarken,
ama eski izler kalır insanın ruhunda.
S.GÖL