Yolumuz Noktalanınca Şiiri - Enes Tokur

Bir derdim yok Tanrıyla
Gözlerinizde yaşlar dolunca.
Anlarsınız sözlerin sonunda
Başlıyorum anlatmaya
Şimdi sessiz usulca

Biri örtüyü açıyor
Bıçak düşüyor yere
Gözlerini açmıyor
Ne kadar seslensende
Anlayınca zaman duruyor
Buz kesiyor bedeninde
Ne yapacağını bilmiyor
Volta atıyorsun evde
Çığlıklar yükseliyor
Yaş dolmuş gözlerde
Beyazlı adam bekliyor
Eşiğin gerisinde
Herkes kalkıp gidiyor
Beyazlı adamın peşine
Yavaş yavaş toplanıyor
Bir çukur çevresinde
Göğü yırtıp geçiyor
Tekbir ile Besmele
Adamlar koşuşturuyor
İki tane kürek peşinde
Bir örtü geriliyor
Perde diye gözlere
Sarılmış beden gidiyor
Bir daha görmemek üzere
Çıtalar sıra sıra diziliyor
Gözyaşlarının peşine
Yavaş yavaş dökülüyor
Toprak tahta üstüne
Ağırlığı da çöküyor
Hektar hektar göğsüne
Gönlün feryat ediyor
"Annem! Annem!" diye..

Dediğim gibi başında
Derdim yok isyanımda
Tanrı planlamış nasılsa
Bütün çizgilerde yollarda
Doğum varsa başlangıçta
Ölüm karşılıyor sonunda.