Yolumda Cevr-i Devr Olalı Vâki Şiiri - A ...

Yolumda cevr-i devr olalı vâki
Başuma geldi çoh dürlü vekâyi

Günümde geldi korhulu tarayık
Gicemde irdi mihnetlü mevâki

Girümden ohlar irerdi nevâfid
Öñümde hoœ kılıclardı kavâti

Hevâ mahmûn-ıdı cânlara mümlik
Hamîm-idi sular amâre kâtı

Gehî ehvâl olurdı bañaayık
Gehî olca irerdi baña râdi

Taşum tolmış-ıdı araz-ı emrâz
Nite kim içüm esbâb-ı vecâyi

Velî çün şavk var-ıdı göñülde
Baña olmadı mâni bu mevâni

Nedür ol şavk sultân pây-bûsı
Ki oldur dîn ü dünyada menâfi

Çü sürdüm yüzümi şâh işigine
Degül rencüm bihamdi’llâhi Sâni

Hüœâvend-kâr-ı âlem Mîr Sülmân
Ki aña lâyık Süleymân olsa tâbi

Anuñ afvı-durur her ayba sâtir
Anuñ lutfı-durur her cürme şâfi

Sezâ-yı saltanat oldugına anuñ
Kılıcı hüccet ü bürhân-ı kâtı

Nedür ay u güneş ol arada kim
Anuñ râyı zıyâsı ola satı

Ola-y-dı müşterî cân-ıla hûrşîd
Ayagı tozına bulınsa bâyi

Anuñ sayi-ledür gün bigi rûşen
Şerayide ne var-ısa şevâri

Yana çün şem barka garbda hasm
Kılıcuñ şakda olarsu lâmi

Cemîi işlerüñ-durur garâyib
Kamusı sözlerüñ-durur bedâyi

Her adı nesh itdi aduñ nite kim
Bu Kur’ânla oldı nesh ayruh şerayi

Sikendersin ki seddi kılıcuñuñ
Olupdur fitne-i Yâcûc’a dâfi

Bulınmadı saña mânend bir şâh
Cihân bünyadını uralı Sâni

Dilüñden câri ervâha meşârib
Elüñden sari eşbâha menabi

Senuñ zikrüñdedür cümle mahâfil
Senüñ şükrüñdedür kamu mecâmi

Elüñdür halk rızkına mekâsim
Kapuñdur hâcet ehline masâni

Cemâlüñ vasfıdur dünyide vâzıh
Celâlün sîtidür âlemde şavi

Cem-i lutfa tabuñdur müsâid
Kamusı hayra fikrüñdür müsâri

Duâñ-ıla muazzamdur medâris
«enâñ-ıla mükerremdür cevâmi

Sen olduñ davet-i ehl-i maâbid
Senüñle himmet-i ehl-i savâmi

Süñüñe tumedür düşmen nite kim
Yılana kût olmışdur dafâdi

Celâlüñ nerdübânı-durur ol kim
Nühustîn-pâyesidür çarh-i sâbi

Nite ki İsfendiyâr ola nügûn-ser
Senüñle Rüstem olursa musâri

Başı olmış hasmuñuñ ser-sâm-ı sevdâ
Devâdur aña macûn-ı mekâmi

Senüñ azmüñ n’ireye olsa câzim
Döner fi’l-hâl mâzîye muzâri

Senün zâtuñ aceb ne zât olur kim
Kamu vasfu’l-kemâle oldı câmi

Toludur nasruñ ayâtı basayir
Nite kim fethüñ ahbârı mesâmi

Maânîyi bedî itmege izâh
Senüñ zihnüñ-durur rûşen metali

Senüñ adlüñle arslan bişesinden
Geyikler buldılar ilen madâci

Kebuter bâz-ıla dutdı merâiş
Koyın kurd-ıla düzetdi merâti

Saña saglıh n’ola ger bir kuluñuñ
Ayagın aldısa çarh-ı muhâdi

Rızâ vü sabrdur her işe çâre
Kazaya çünki yohdur hîç dâfi

Kamu vardur çü sen varsın var olgıl
Çü metbû ola bulınur tevâbi

Dutarsân bâşeyi ola bir balaban
Ki anuñ saydı ola nesr-i vâki

Eger bir rûbehe binüm dir-iseñ
Esed sayd itmege olmaya kâni

Bahâr u îddür şâha mey it nûş
Bögün kim sebz ü tazedür merati

Cinan bâgıdur arâf-ı mesarih
Bihişt-i huld etrâf-ı mezâri

Güle karşu belâbil nagmesine
Benefşe boynın egüp oldı samic

Gör uş her zerrede yüz lâle nabit
Bah uş her sahrada yüz çeşme tâbi

Benefşe behmen ü reyhân u sünbül
Merâtide ne otlarsa revâti

Tolu sebzedür ü nesrîn menâhil
Kamu nergisdür ü lâle meşâri

Nite kim şem olmışdı Ahmedînüñ
Yanarken senden ırah gözi dâmi

Zaferânî-y-iken olmış-ıdı gül-gûn
Devâmi gözleri-y-ile medami

Haka minnet ki ayaguñuñ tozı uş
Aña kuhlü’l-cevâhir oldı nâfi

Çün irdüm hazretüñe arz itdüm
Medâyıhda bedayı la sanâyi

Çün idem hutbesin medhüñüñ inşâ
Cevabında kala müfham mesâki

Olam esnâf-ı ikbâle sezâ-vâr
Baña eltafuñ olursa zerayi

Sözüm dür şâha vâcibdür işitmek
Ne kim söz dir-ise dânâ-yı bâri

Yılandur hasm ejderhâ degülken
Gerek kim ola aña cehdün müdâfi

Kişi düşmenlerinden hayr ummah
Taleb itmekdür itlerden ekari

Nite kim şem olmışdı Ahmedînüñ
Yanarken sender ırah gözi dâmi

N’içe olsa çarhda lâmi mesâbîh
Niçe çıha metâliden tavâli

Sipâh ü haylüñe gerdûn muhayyem
Çeriñe encüm-i sâyir talâyi

Saña Hak ömr virsün ol kadar kim
Hisâbında kala aciz esâbi

Kazâda ne belâ kılıcı varsa
Adunun başına olsun kavâti

Sözüme düşmenüñ başı oldı makta
Ki yohdur dahı andan yig makâti