Firdevs-i Âlâda daima akar âb-u Kevser, Yüreğimdeki bu nâr-ı aşkı ancak ol keser. Ruhumda fırtınalar kopar, çılgın bora eser, Mürşidim ol yâ Resûlüm, yolum göster Efendim!
Kalbim kırık bir testi, kimsede dermanı yok ,
Ruhum aşkıyla yanmış, Maşukun fermanı yok!
Yaşım, hazân mevsimi, hasatın harmanı yok,
Medet yâ Habiballah,elimden tut Efendim!
Gönlüm gezer şafakta, ağaran dağlara çıkar,
Bağrımın içinde daima şimşekler çakar…
Dâr-ı Ukbâ’yı düşünüp ruhuma hüzün çöker,
Habib-i Kibriyâsın Sen, şefaat et Efendim!
Artık elem duymam, kavruk-susuz çöllerde kalsam, İçimde yanardağ patlar aşktan, Râbb rızasın alsam, Farkı yok: ister sevinçle, isterse hüzün dolsam,
Medet Yâ Fahr-i Âlem, yolum göster Efendim!
Her karanlık gece,mutlak bir şafakla biter,
Gül dalına konmuş seherde ol bülbül öter,
Ne var ki içimdeki korku ölümden beter,
İrşâd et Yâ Habiballâh, yolum göster Efendim!
Oytan Muammer,nefsin azdı doğumdan beri,
Su değil, ancak göz yaşı temizler bu kiri,
Amellerin belirler Ahretteki ol yeri ,
Medet Yâ Resulallah, şefaât et Efendim!
Kayıt Tarihi : 24.2.2018 11:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!