Gecenin karanlığında tam belli olmayan bulutlar tane tane bırakıyor sallanan ağaç yapraklarına doğru damlaları...
Yıldızlar kaybolmuşçasına aratıyor kendini, zamanından beri farkında olmadan edindiğimiz alışkanlık durumundan...
Dağ ve yeryüzü, gökyüzünün devam eden koyu renkli parçaları gibi görünüyor uzaklarda gezdirirken bakışlarımızı.
Kara köklü ağacın dallarındaki yassı ve girintili çıkıntılı şekli ise uzuyor yerden yukarı, temsil etmek için zifiri bulutları.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta