Yolların Yalnızlığı Şiiri - İsmail Dinçer

Yalnız yürüdüğüm yollar bitmiyor
Dost gibi gördüğüm,
Sevgi gibi bildiklerim
Ellerimi açıp beklediklerim
Birer birer bitiyor
Yolların yalnızlığı bitmiyor.

Ellerinden tuttuğumu sandıklarım
Başka ellerle tutuşup gidiyor
Gözlerime bakanların
Gözlerinde başkaları var
Bana gülümsediklerini sandıklarım,
Ardımdaki başka bir sevgiye,
Tebessüm ediyorlar.
Gönlüm avunup dururken
Yolların yalnızlığı bitmiyor
Yine yalnız yürüyorum.

Gelenler bir bir gidiyor
Umutla beklediğim sevgiler
Kar tanesi gibi eriyip bitiyor
Umutlar bedende boğulup giderken
Yalnız yürüdüğüm yollar bitmiyor

Çiçekler sunulurken
Ellerim uzanıyor
Kavuştum derken
Başka eller alıp gidiyor
Duygu sağanağından,
Bir yudum almak için uzanıyorum
Yine duygu susuzluğunda,
Yalnız kalıyorum
Yollara dost
Yolların yalnızlığına
Göz yaşı döküyorüm
Gönlümün umutlarını saçıyorum.