Yollardayız Şiiri - Şahbettin Uluat

Yüzlerimiz,
Seslerimiz,
İnançlarımız ve parmak izlerimiz gibi farklı olan,
Uzun ya da kısa
Yolculuklarımızda,

Engebeli ya da düz,
Zor ya da kolay
Yollarımızda,

Ulaştığımız meydanlarda
Serinlediğimiz göl, deniz ve akarsularda
Geçtiğimiz ormanlarda
Bulunduğumuz her yeri
İçimizden birileri
Temizler,

Birileri kirletir.

Birileri,
Kirli ve karanlık düşleri etrafında kümelenmiş birileri,
Karlı ve dondurucu zamanlarda
Kendi ortalarında ve ortamlarında yaktıkları
Ateşlerinin ısısını başkalarıyla paylaşmayan birileri,
Her türlü silahla silahlanmış birileri,
Kendi anlaşılmaz dilleriyle
Cinayet planları hazırlar,
Karanlık işler kovalarlar.

Gök mavisini,
Çimen yeşilini,
Ve gün ışığını karartmak için
Ne gerekiyorsa yaparlar.

Beyazlara karaları katarlar,
Sevinçlere gözyaşlarını katarlar,
Sessizliğe
Yaramaz şeylerin reklamlarının gürültülerini katarlar,
Rahatsız edici emir ve komutları katarlar,
Silah ve bomba seslerini katarlar,
Kirli birliktelikler,
Ve sahte kahramanları katarlar,
Cips ambalajıyla paketlenmiş
Hormonlu düşleri katarlar,
Ve bütün bu karışımlardan elde ettikleri mayayı
İçtiğimiz suya
Soluduğumuz havaya katarlar.

Ahlarımızı
Eyvahlarımızı,
Boyar dururlar kirli boyalarıyla,
İşitilmez,
Anlaşılmaz kılarlar.

Önce bağlarımız gevşer ve kopar
Dostlarımızdan,
Eş, akraba ve çocuklarımızdan,

Sonra dillerimiz değişir
En son da yollarımız ayrılır
Her biri ayrı bir yalnızlığa.

Biz masalların masal,
Su damlalarının
Arsenik kapsülü olduğunu anladığımızda,
Artık sonuna yaklaşmış durumdadır,
Yollarımız da,

Yolculuklarımız da.

18/12/12
09.25