Yollar, yokuşlar, yolcular Şiiri - Yorumlar

Aynı duygu ve düşünceleri kendi hayatımla harmanlıyor ve soruyorum kendime: Sen nerdesin? Desem de, yine bir yerlerde var olduğumuzu görmenin zaman zaman mutluluğunu ve hazzını yaşamışımdır.Ya siz Koca Şair; bugün, geçmişten toparladıklarınızın sergilediğiniz hazzını yaşamıyor musunuz? İşte ömrümüzün hasılatı.Bana yetiyor, umarım size de yetiyordur. Sevgi ve tebriklerle... Enver Özçağlayan

Kimden : Pınar Atay 1 (Bayan)

Kime : uzungemici / cevat çeştepe

Tarih : 11.03.2013 10:10 (GMT +2:00)


Konu : Yn: YOLLAR, YOKUŞLAR, YOLCULAR - yeni şiir



Ne kadar duygusal bir yazı.

..peki ya onlar..,
o sokaklar, Ruhi Su türküleri gibi meşaleler yakan şafaklar
ya o şafaklara doğru, yolları kol kola adımladığımız yoldaşlar.
nerdeyse inanacağım, özel tarihimi bir sabotajın yok ettiğini
...hiç kimse tanımadı beni, hiç biri.
Bu kısmı çok sevdim..Selamlar...

sevgili dost gene munteşem satırlarında kayboluverdim kutluyorum yürek dilin hiç susmasın hep çağlasın,

kayıp listelerinde bile yok adım/
demek ki ben o günleri asla yaşamamışım.
yollar, yokuşlar ve yolcular derseniz/
onlar ya yoktular ya da ben hiç tanışmamışım.

Özgün, güzel; anlamlı... Tekrar tekrar okudum... Yazan gönül sağ olsun... ikinci yorum yazmak zorunda kaldım... Nedense yorum gitmedi ve zihnim karıştı, önceki daha güzeldi, tekrar yazmaya çalıştım... Ant.+++

Sevgilerin adı ilkbahar olsun...

Yaşamın uzun yolculukları; ne zaman çetrefilli değil ki! Hele önümüze çıkıveren yokuşlar, yol ayrımları... Yolcular... Kim nereye nasıl gidecek? Issız ve korkulu... hiç bitti mi çocukça hayallerimiz, bitmesin! Sanılsın, o çocuk, hep aynı yerde... Değişmeyen; Ben'ler ve Sen'ler! Olsun... Çocukluğumu bulmak için yürüyüşler öyle uzun ki! Yıldığımı kim söyledi? Neden, dönüşler simsiyah bir gölge?
Çırpınıp, başkaldırıyorum... Suskun ve elsiz!

Bence o sivri taş tamda şiirin yazıldığı an adı 'ben' adlı çocuğun dizlerini Parçalayıp ,yine adı 'ben'adamın dizlerinden göğsüne kadar çizikler attılar ki unutmamış olmalılar gördükleri sima yı...

Kutluyorum abi

Saygı ile

hayatı üç y ile anlatabilmek..

sessizce akan bir bulut var,içindeki yağmur yüküyle bir yandan şiire eşlik ediyor, bir yandan da hüzünbaz bir tablonun içine sokuyor bizi.. o tabloda rastladığımız bu pastel ve abartısız şekillerin içinde doğallığını bozmayan bir çocuk, bir genç,ve aslında sevda yüklü bir adam duruyor...ve biz o adamı fark ettik, biliyoruz ve çok iyi tanıyoruz...... kutlarım üstadım.. bu şiire güzel yahut ta mükemmel yakıştırmaları yapmak istemiyorum.. çünkü yüreğiniz boylu boyunca burda duruyor..... sonsuz saygılar sunuyorum..

kayıp listelerinde bile yok adım/
demek ki ben o günleri asla yaşamamışım.
yollar, yokuşlar ve yolcular derseniz/
onlar ya yoktular ya da ben hiç tanışmamışım.



HANGİ MISRA ANLATIR YÜREĞİMDEKİ ÖZLEMİNİ..HANGİ SATIR ANLATIR KANAYAN YÜREĞİME SENSİZLİĞİ... HADİ YÜREĞİM TOPARLAN HANCI KALIR GİDER YOLCU GECE MİSALİ...


SAYGILARIMLA HOCAM YİNE MÜKKEMELDİ OKUMAK SİZİ....

Doğum ve ölüm arasındaki bir süreçtir yaşam ve hayat bir hikâye gibidir Ya da bir trendir bindiğimiz. Bazen güzeldir o trende taşınan anılar bazen iç acıtır. Kapalı bir tünele girdiğimizi hissederiz çoğu zaman. Sorgularız her gün nasıl geldik bu günlere diye. Geçen her günde kendimizi ararız. Öyle anlar yaşanır ki kendimize bile yabancılaşırız. Bir bakarız çocuklaşmışız, ardından gençliğimiz dikilir karşımıza sevda yüklüdür. Unutulduğumuzu sandığımız bir an’a geliveririz aniden geriye dönüp baktığımızda.
Ve şöyle der - C.Pavese -Hayat, yaşantı aramak değil, kendimizi aramaktır ve yine - Sokrates – der ki Sorgulanmayan hayat yaşamaya değmez.

*Unutmaya çalıştıklarımız asla unutamadıklarımızdır.

Güzel eserinizi yürekten kutluyorum. Sizi okumak biliyorum ki bir ayrıcalık ve yine siz okumaktan son derece mutluyum.

Sonsuz saygılarıımla Sn.ÇEŞTEPE

Her güzel şiir, çağlarının, devirlerinin insani bir soluğudur. Az, özlü, damıtılmış membalardan kristalize edilmiş kelimelerle, anlamın engin deryasında bilgelik yüklü emektar gemileri ustaca yürütmektir...

eyvallah ağabey...