Yollar, yokuşlar, yolcular Şiiri - Yorumlar

Bu şehir, bu acımasız şehir adı ben olan çocuğu unuttu demek.Üstelik, dizini kanatan sivri taş bile...

Ahh, adı ben olan çocuk veya gelecek yılların genç adamı. Bu ülke kimleri unutmadı ki bizleri unutmasın...

Kayıp listelerinde adı yok diye üzülmesin çocuk. Adı listede olan fail-i meçhuller bulundu mu ki..

Hani bir de dua borçlu çocuk. iyi ki dışarıda unutuldu. Ya içeride unutulsaydı...

Gene değerli bir çalışmayla kanattınız memleketimin kabuk tutmaya çalışan yaralarını. Kabuk tutabileceğini de sanmam sn. Çeştepe. Tam iyileşeceği sırada birileri gelir açar yeniden. Kutladım beğeniyle.

“yokuşun başı sokak tabelasıydı bütün hatıraların
ve ışıksız lambalar, iki sıralı kaldırımsız adımlardı
ve bir de adı ‘ben’ olan bir çocuk vardı...”

-nerelerdesin sen sivri taş, dizimi ilk sen kanatıp ağlatmıştın hani.
ve dik yokuş, o zaman bir soluklukken ne kadar büyümüşsün şimdi,
beni hatırlayacak mısınız?

şehir; ıssız yokuşun başına, bırakmıştı çocuğu kucağından
nice bilinmezler gibi, bugün atacağı bu feryadı o gün duymadan…
...kim bilir..,
şimdi bu şehir, dizimi kanatan sivri taşı nereye gizlemiştir
ve kim bilir o yokuş, düş dünyamın hangi gecesinin şiiridir.
okudukları kitapların, ‘hiç’ sayfalarında yazıyordu adım belki
...ne diye hatırlayacaklar ki beni.


Sayın Cevat Bey,
Yüreğine,emeğine.kalemine sağlık.
Güzel şiirdi........beğeniyle okudum.
Kutlarım sevgili dostumu.
Başarılarınızın devamını diliyorum.
Sevgi ve saygılar sunuyorum dost kaleme......

İnsanın mı adı yok yoksa düşüncenin mi...
Ezilip geçilen, görmezden gelinen, tren düşüklerine karışan bir dönemin düşünceleri...Bir dönemin gençliği...
Şair 'vah nerelerdeyiz?', derken üstünden kara bulutun gitmesini istiyor. Yeniden doğuşa... Saygıyla kutluyorum sayın Çeştepe

kayıp listelerinde bile yok adım/
demek ki ben o günleri asla yaşamamışım.
yollar, yokuşlar ve yolcular derseniz/
onlar ya yoktular ya da ben hiç tanışmamışım.

şahane bir şiir..
muhteşem bir final...

çok hoş, tebriklerimle ....

Tozlu raflardan inmiş geçmiş, resmigeçit yapmış şairin kaleminde.. tanımazlar çocuk bu günün gençliği anlamaz senin yüreğindeki dürüstlüğü, vatan aşkını ve çektiğin yokluk içinde varolma çabanı..Anlamaz tanımazlar seni..
Yazacak çok şeyler va ama kelime dağırcığım yeterli değil, sadece şunu söyleyebilirim o dönemde yaşayanlar tanır seni ancak, ama üzülme gün gelecek anlayacaklar ben inanıyorum...
Yüreğinize sağlık şair, kaleminizde akanlar biz okuyanlarıda o günlere götürdü muhteşemdi...Kaleminiz daim olsun...Saygılar

Zaman su gibi akıyor. Her şey değişiyor. Kimi geliyor, kimi de çekip gidiyor. Adımız kitapların 'hiç' sayfalarında kalıyor. Neredeyse bu ben miyim diyeceğiz.
Kutlarım üstadım konu buluşunuzu. Çok da güzel işlenmiş.

merdivenlerin son basamaklarında bana benzeyen bir çocuk,beni izliyor.
kutlarım
namık cem

Bu güzel şiir için kutluyorum sizi... Tebrikler Dost

bizi biz yapan bilinçaltımızda saklı geçmişimiz....şiirnizde unutulmaya başlayan geçmiş çok güzel anlatılımış...hele biz yaşların en unutulmuş simgesi trenle çok güzel bir anlatım olmuş..Nostalji...Sizi okumak keyifli...Tebrikler.........