Yollar, yokuşlar, yolcular Şiiri - Yorumlar

ŞİİR: Yollar, yokuşlar, yolcular - Cevat Çeştepe 
11.03.2013 09:34:00 


Öyle tanıdık bir öykü şiir-ki; neresinden başlasam, hangi bölümünü alsam içinde sadece ben varım. 

Kamu personeli olarak atandığımda Ankara'ya bir başına gidişim düştü aklıma. 

O zaman bizim ilçeyle Ankara arası mesafe iki buçuk liraydı eniştem vermişti yol paramı (Allah gani, gani rahmet etsin) , sabahın ilk ışıklarıyla ulaşmıştım Ankara Otogarına, sonra bir taksiyle Yenimahallede oturan kuzenlerime gitmiştim. 

12 Mart 1980. 

Yolculuğum bir hoş geçmişti, belki o zamana kadar böyle uzun süren bir yolculuğum olmamasındandı bu hüzün ve göz yaşı, belki de annemden ilk kez bu kadar uzak düşmem. 

Ama neticede memur olacaktım, yani olmuştum. Beni yani ruhumu en çok okşayan ve etkileyen iki şeyden ilki, kitap ve kırtasiyelerin, ikincisi de iş yerimizin kokularıydı. 

Ve Annemin beyaz tülbendinde hissettiğim bebek kokusu. 

Hepsiyle birlikte yaşamak yani onları hiç kaybetmemek kim bilir ne güzel olurdu... 

Yani neden güzel şeylerden hep mahrum kalır ki insan, acaba sevgi aşk ve özlem bu mudur... 

Sahi tanırlar mı bir daha karşılaşsak... 

Tren yolculuğum da var elbet, ne yolculuk ama... 

İnşallah o da bir başka sefere... 

Sayın ÇEŞTEPE, öyle sanıyorum ki, bu eseriniz tüm Ülkemiz Halkını içine almış, hatta tüm insanlığa seslenen bir şiirdi. 

Paylaşıma gönül teşekkürlerim ve sonsuz saygımla.... 

içinde kendi çocukluğunuzu dolaştırıyorsunuz şiirin.. geçen yılları, hiç silinmeyen birşeyleri ve silinmeye yüz tutmuş o tozlu sayfaları da...bir çok duyguyu bir arada yaşatan bir şiir.. saygılar usta.. sonsuz kutluyorum..

şiir kendiliğinden empati kurduruyor okuyucuya ve o çocuk siz oluyorsunuz birden.. müthişti.. tekrar kutlarım usta, yüreğine sağlık.

Kimden : Meryem Akyıldız 1 (Bayan, 48)

Kime : uzungemici / cevat çeştepe

Tarih : 30.05.2013 09:48 (GMT +2:00)


Konu : Yn: [barisa-davet] CEVAT ÇEŞTEPE / YOLLAR, YOKUŞLAR, YOLCULAR


Hepimiz birer yolcuyuz bu alemde belki hatırlanacağız yada hiç hatırlanmayacağız belkide usta şanslı ama o şiirleriyle hiç unutulmayacak belkide biz kendi derdimize yanalım :)

yüksek dağların düze indiği yerdi ve aç bozkırlar uluyordu
o çocuk tünele doğru, sesi çıktığı kadar işte böyle sesleniyordu…

cevat ağabey, bambaşka coğrafyalar yaratıyor sözcükleriyle.
Bambaşka çiçekler büyütüyor kaleminden yansıyan bereketiyle.

Hayranlıkla okuyorum dizelerini.İyi ki varsın şiir;iyi ki varsın ey şair.

selam ve dua ile...

her çalışmanız gibi harika yüreğinize sağlık kutlarım...

“yokuşun başı sokak tabelasıydı bütün hatıraların
ve ışıksız lambalar, iki sıralı kaldırımsız adımlardı
ve bir de adı ‘ben’ olan bir çocuk vardı...” tabirleriniz öyle güzel ki..tek kelimeyle BAYILDIM...

Etkileyici şiirinizi coşkuyla kutlarım Cevat Bey,saygılar.

Şiiri;ister ölçülü isterse nazım türü yazın, şiirlerinizi okuduğum zaman düşündürür beni!Baştan sona kadar çok güzel anlatılan değerler var.' yollar,yokuşlar,yolcular!'' hayatı iç içe yaşama.Tam puan +ant.Kutluyorum. Ayrıca teşekkür ederim Selam olsun. 29.3.2013 Ankara

oysa sinemalar yıkılmış, koltuklar çoktan silmişti numaralarını
meydan saati dersen, yiten zamana atmıştı akrep ve yelkovanını…
...peki ya onlar..,
o sokaklar, Ruhi Su türküleri gibi meşaleler yakan şafaklar
ya o şafaklara doğru, yolları kol kola adımladığımız yoldaşlar.
nerdeyse inanacağım, özel tarihimi bir sabotajın yok ettiğini
...hiç kimse tanımadı beni, hiç biri.

Tebrikler sevgili dostum sayın cevat Çeştepe. selam ve sevgilerimle...