Yollar ve Yolcular Şiiri - Naime Özeren

YOLLAR VE YOLCULAR

Gün giyinir lal renkli gece elbisesini
Alevden şalını alıp omzuna
Bırakır ağır yükünü sırtından
Usulca kaybolur tepelerin ardında…
Mavisini yitiren gökyüzü ve deniz
Bakakalır ardından üzgün, sessiz
Bir süre avunur günden kalan
Kırmızı, turuncu, mor ve erguvanlarla
Çok geçmeden teslim olur her şey
Gecenin gizemli koynuna…

Bir gece kuşunun kanat sesiyle ürperir ten
Rüzgâr, kokusunu getirir uzak iklimlerden
Sevgilinin…
Buram buram kokar yar
Sızlayınca sevenin burun direği
Yürek ne söz dinler ne haber anlar
İşte asıl o zaman başlar
Gerçekle düş arası bir yolculuk
Candan öte bildiğimiz Canana…

Naime ÖZEREN