Yollar Şahittir Seni Ne Kadar Çok Sevdiğimi

Günden güne artan o sessiz fısıldamalar anlatıyor seni eski radyo frekanslarına
Yine bir akşamüstü ve yine yükselir dalgalar yollara aldırış etmeden
Umutsuz durumlar yoktur umutsuz insanlar vardır diye anlatıyor seni maviler
Arıyor gözlerim kapkaranlık ucu bucağı belli olmayan sahipsiz şehirde
Büyük yanılgılar kapımı çalıp kaçıyor
İçimdeki çocuk bana kayboldun bu akrabam dediğin uzaklarda diyor
Ve aklımı kurcalar dünün ve bugünün o inanılmaz asitli yalnızlığı
Duvarlara astım çocukluk hatıralarımı
Gün seni belirdi gözlerimde bir anda yutkunmaktan fırsat bulamamışken ben
Bir daha ki gece vazgeçeceğim senden dermişcesine
Yıllanmış bir şarap gibi akıyor zamanım sensizliğin çok ötesinde
Rüzgarın azizliği yaprakları silip süpürüyor
Fakat kafamın içindeki o dinmez karıncalanma kemiriyor beynimi
Beklemek uzunca bir süre beklemek ne de zararlı bir şeymiş
Bu dipsizlikte düşünmek sanki sen yokmuşsun gibi
İmkansızlıkları da beraberinde getiriyor hazan mevsimleri
Acıtmıyor yüzüme yüzüme vuran o sert yağmur damlaları
Narkozun etkisindeymiş gibi sanki bütün bedenim
Sonrası neresinden tutarsan tut her şey ölüme çıkan bir sonmuş gibi
Figüranların gelip geçmesi belirirdi hep tarih sahnelerine
Kandırılmış, harcanmış her bir mermi saplanır o sessiz haykırışlara
Toplumsal tabular ve yozlaşma parıldıyor kalabalık sokaklardan
Farkındalık ve insanlık giderek azalıyor bu kahrolası yüzyılda
Yitirdik ve ısmarladık gençlik yıllarını hayata kesene bereket dedirtmeden
Günden güne artan yoksulluğun, yoksunluğun, yokluluğun
Bir kap temiz su müjdesiymişsin gibi o Afrikalı çocuğun kuruyan gözyaşlarına
Yürüyorum fakat bulamıyorum seni
O yollar şahittir seni ne kadar çok sevdiğimi...