Yollar Belli Şiiri - Muammer Yalçın

Dağlarnı aştım çıktım yollara
Yollar belli yürüdüğüm izler yok
Irmağı dolaştım baktım göllere
Göller belli yüzen ördek kazlar yok

Hani ya o bizim bahçe de açan
Elvan elvan kokularını saçan
Üstünde kelebek arılar uçan
Güller belli bülbül ile nazlar yok

Hala aklım eşkın kenger kangal da
Gardaş nasıl unutayım sen gel de
Avlumuzda ısındığım mangal da
Küller belli içinde ki közler yok

Ne acı vaziyet köyümün hali
Sanırsın ki ıssız bir çöl misali
Sıra taşlarında üç dört ahali
Kullar belli tanıdığım yüzler yok

El bellerler beni yeni yetmeler
Bu yabancı acep nereli derler
Desem ki bu eller öz bizim eller
Eller belli o ellerde bizler yok

Issız kalmış çeşmelerin başları
Kurutulmuş olukların yaşları
Güzellerin suya değmiş saçları
Teller belli su dolduran kızlar yok

Ömrümün iklimi ne yaz baharda
Yalçınım kalmışım ayazda kar da
Gönül dilimde ne volkanlar var da
Haller belli söylenecek sözler yok