Yollar Şiiri - Emin Çelimli

Yollar, yollar, ince uzun yollar
Kıvrım kıvrım akan ırmağa benzersin,
Bazen ovaları aşar, dağları delersin
Bazen yeşilin duvarından
Bazen de mavinin kenarından geçersin,
Kimi zaman sevenleri ayırır
Kimi zamanda acır, birleştirirsin,
Sen ne istersen onu yaparsın,
Yollar, yollar, ince uzun yollar,
Ömür törpüsü yollar,
Gözyaşlarıyla sulanır beslenirsin,
Kimi zaman sevinç,
Kimi zaman da hüzün gözyaşları,
Kimi zaman feryatlar
Üzerine şimşek gibi çakarlar.
İstediğin zaman canavarını davet edersin
Susuzluğunu kanla giderirsin,
Feryatlar yükseldikçe
Keyfine diyecek yoktur senin,
Hiç olmasaydın keşke,
Herkes bildiği yoldan gitseydi,
Gidenin yolu ayrı
Gelenin yolu ayrı olurdu,
Belki de yolunu bulamaz, ayrılmazdı sevenler
Ama sen hiç acımadan, yüreğin sızlamadan
Çağırdın onları, sevenleri kendine,
Çünkü sen yalnızlıktan korkarsın
Mutlaka birileri olsun,
Ayak, lastik sesinin hasretine dayanamazsın,
O kapkara derinin üzerinde.
Birde bazı çizgiler vardır yüzünde,
Düz, kesik kesik, arada bir çift
Sanki herkes okuma yazma biliyor,
Kaç kişi okuyor o çizgileri, merak ettin mi hiç?
Kaç kişiyi uyardın şimdiye kadar?
Herkes bildiği gibi yürür üzerinde
Senin umurunda mı?
Kimisi okumasını bilir lakin
Seni görünce olur, tam bir zır cahil,
Almıştır eline alkol meşalesini
Hazırdır, hem kendini,
Hem de etrafındakileri yakmaya,
Ne demek, tabi bütün suçlu sen değilsin,
Tabi ki üzerinde gezenlerin hepsi de değil,
Tek suçlu, yüzündeki çizgileri okumayan!
Okuyamayan!
Okumak istemeyen zır cahiller! …
Alkolle üzerinde volta atan!
Canavarlar, canavarlar, canavarlar! ...

13.07.2004
Emin ÇELİMLİ - AYDIN