Yoldun Kaz Gibi

.

Dünya nimetleri bize hediye.
Öyle insan var ki benzer kediye.
İnsanlıktan çıkar bilmem ne diye?
Mazlum insanlardan hep alır fidye.
Tepemize bindin soydun kaz gibi.

Dünyaya gelmişiz şanslı yönümüz.
Etraf sus pus olmuş bozuk önümüz.
Yol almak kolay mı gelir sonumuz.
Zengine uşaklık asıl konumuz.
Tepemize bindin caydın kaz gibi.

Yel ekmedim ki kasırga biçeyim.
Dere taşmış köprü yok ki geçeyim.
Baden acı zehir nasıl içeyim.
Kol kanadım kırık nasıl uçayım.
Tepemize bindin koydun kaz gibi.

Dünya devranını lehe çevirdin.
Mazlumları yedi büklüm evirdin.
Öyle yük verdin ki yere devirdin.
İnsanlik adını kötü sevdirdin.
Tepemize bindin doydun kaz gibi.

Yaşım geldi geçti baktım geriye.
Yanıt veren varsa gelsin beriye.
Yaşam dizginini taktım seriye.
Bu esaret böyle gider nereye.
Tepemize bindin saydın kaz gibi.

Taşlaşmış bir kalple insanım dersin.
Yeyince hayvandan daha çok yersin.
Dur durak yok yalakalık edersin.
Riyakarlık varsa orda bitersin.
Tepemize bindin oydun kaz gibi.

Ar namus uğramaz yüzünüz meşin.
Sizler insan değil sözümüz peşin.
Mevsimleri bize yaşatın kışın.
Bir hak işte bakım yok ise işin.
Tepemize bindin yonttun kaz gibi.

Mazlum saygılıdır sesin çıkarmaz.
Yıllar yılı bu hal bana hiç sarmaz.
En kötü anında kuru yaş yanmaz.
Dilde fetvaz olan altında kalmaz.
Tepemize bindin yaydın kaz gibi.

Yalanım var ise çık yalandır de.
Zengin acımasız gaddardır bizde.
Yasalarda dahi söz hakkı sizde.
Sessiz çoğunluğuz kavrulduk közde.
Tepemize bindin yaktın kaz gibi.

Ciğerim su toplar gözlerim acı.
Ne ciğer ne gözün yoktur ilacı.
Yıllardır çekeriz biz bunca sancı.
Geçip göçeceğiz kalmayız hancı.
Tepemize bindin baktın kaz gibi.

Hüseyin KARA