Yoldaşlık Şiiri - Giresunlu Mehmet

Sahipsiz korkular salladılar beşiğimi
Öfkeli mutluluk ad verdi bana
Yankımın ömrü sesimden uzun sürdü
Yaşamın cazibesi
Gözlerimdeki ışıktan önce söndü
Ya yanıldıysam dedim mutlu olmakla
Mutluluk belki
Yoktu gerçekte
İzafiyetin bir oyununa düşmüştüm belkide
Yolum uzun zamanım kısaydı
Ama ne desem nafile
Düşmüşüm bir kere yollara
Artık dönüş yok
Ardıma bakmak yok
Sırtımda yüküm
Önümde gölgem
Peşimde yankım
Ayrılmaz yoldaşlarım
Ve ben