Yoldaşın Vazifesi Şiiri - Kasım Kobakçı

Eşsiz ruha, özlem duyulursa;
Bu, meçhule doğru atılan adım demektir.
Vefasız aşk, hayatı yıpratır.
Kederi paylaşmak, yoldaşın vazifesidir.
*
İzlerini takip ediyorum,
Sana, deli gibi hasret duyuyorum,
Çok söz etmeye, gerek duymadım,
Şimdi, hangi lafı edeyim?
*
Özlem tekrar bastırdı, sen düştün hayalime,
Zihnimden silemedim,
Ne ettin, ne ettin, gönlümü hapsettin,
Gönlümü, senin etkinden kurtaramadım.
*
Canan yüreğe uzaksan;
Bu, bilinmez sona yürümek demektir.
Aldatıcı sevgi, ruhu tüketir.
Hüznü açıklamak, sırdaşın sorumluluğudur.
*
Siluetini bekliyorum,
Seni derinden özlüyorum,
Fazla kelam etmeye, gerek yoktu,
Bundan sonra, ne anlatılır?
*
Ayrılık yeniden çöktü, sen geldin gözümün önüne,
Gözümün önünden gitmedin,
Ne yaptın, ne yaptın, ruhumu esir ettin,
Ruhumu, senin büyünden kurtaramadım.
*
Sevgili, kalbe hasret ise;
Bu kayıp, pusulasız ilerlemek demektir.
Yıpratıcı sevda, ömrü tüketir.
Izdırabı dile getirmek, dostunun görevidir.