Yoldaş Şiiri - Fatma Saylak

hiçlik denizini seninle geçtim
senden başka yoldaşım yoktu çünkü
yalnızlık ezbere gelmiyor
unutuyor insan kalabalıklaşınca
istiyor yanında birilerini
ama o kadar uzak bir hiçliksinki bana
ne görüntü var ne de bir ses senden
sadece resmin var yanımda yoldaş
annesinin elini öpen bir adamın resmi gibi
şevkatli ve sevgi dolu
hiçlik bahçesinde oynayan çocuklara
şeker dağıtan yaşlı kadın gibi
geç kalınmış iyilikler dağıtıyorum senin adına
belki de birkaç şeker, birkaç çocuğun kalbinde
ikimizin hatırası olur hiçlik zamanında
beni o kadar çok unutmak istersin ki işte o an
geleneklerden çıkartıp
usulüne uydurma çabasını bırakıp
evlenirsin biriyle belki
unutmazsın beni sen
bende seni
sadece biraz fazla bensiz
biraz daha sensiz
yaşar gideriz.