Yoldaş Şiiri - Olcay İnanç

Çölde esirdim,
Mataram boş.
Yanıktı dudaklarım,
Nefes alamaz…
En sevdiğim türkü
Dimağımda.
Rüzgar;
Kavuruyordu suratımı.
İsyan!
İsyan kaplamışken ruhumu…
Bütün organlarımla
Sustum!
Sen;
Bir ümitlik
Serabım oldun,
Yoldaş!

Dizdiler kurşuna,
Gözlerimden bağlayıp.
Kabir;
En yoğun ağrımdı.
Bir diş ağrısı düşle ki;
Bütün varlığında.
Derken,
O meşhur gün…
Binlerce yüz
Üzerime geldi,
Hafızamdan bile silinen.
Terazi de aleyhimde…
Dönüş yok,
Bitmez bu sırat!
Yakarış!
Yakarış, kaplamışken ruhumu…
Bütün sevaplarımla
Doğruldum!
Sen;
Sonsuza dek cennetlik
Kefilim oldun,
Yoldaş!