Bana olanlar olmuş, siz lunapark çocukları gibisiniz..
Toz pembeyi siz yaşıyorsunuz da bana siyah deyip geçiliyor. Çok komiksiniz siz ya.. Ne yaşadınız da kime “yaşam”dan söz ediyorsunuz; komiksiniz hem de çoklarca kez. Herkes ayrı bir eda takınır olmuş; siz de herkes olmuşsunuz.. Ne limon kokusu ne de kahve falı şimdi.. Kendi kendine hem esir hem de düşman olunmuş. Gardiyan izin verirse kapının açılmasını bekliyorsunuz ya; kapıyı kendiniz açmayı neden denemez oldunuz ki! Ama unutmuşum, o yürek yoktu değil mi sizde.. Toz pembesiniz ya; beyazı unuttunuz tabii siyah siyah diye düşman yaratmaktan kendinize..
Unutuldunuz diye, unutmayı meslek edinmiş gibisiniz. Koyusunda bir gecenin sabahına kadar içseniz ne olur; kafayı dumanlasanız ne olur; kafayı dağıtsanız ne olur.. Unuttunuz mu yoksa; kafa yine sizin kafa.. İçi boş ya da dolu fark eylemez.. Sabah olur yine aynıdır her bir şey; değiştiremedikleriniz daha bir gelir üzerinize.. Komiksiniz de bu kadar olmayın bari!
İftira atmışlar size; adınız çıkmış bir yerlerde kötüye.. Sanki tek siz haklısınız; katil sanki diğerleri. Buna böyle inanıp, yanınızdakini de inandırmaya çalışıyorsunuz ya.. Biz de aptalız ya.. Yine çok komik oldunuz; bu kez yine çok oldunuz. Çok geldiniz yine üzerimize.. Kendi kendinize oyun kurup, oyundan atmayın yine kendinizi. Sihirsiz yaşayın biraz; biraz adam olmayı denesenize!
Sonlu ağlayışlarınız varmış sizin. Öyle demişsiniz yine bir yerlerde. Çok acı çekmişsiniz siz geçmişte.. Ama bir gün her şey yoluna girecek diyormuşsunuz. Dua ediyormuşsunuz. Tam burada ben bir merak ettim yahu; sabaha kadar kafayı dumanlamaktan nasıl vakit buldunuz da dua edebildiniz! Komikleştiniz siz yine; dikkat edin lütfen herkes sizin gibi yalana inanmıyor maalesef..
Yürürken; maşallahınız var gözleriniz çok iyi bakıyor. Bir oyana bir buyana.. Bir ona bir buna. Önce birine, sonra başkasına. Daha sonra bir başkasına.. Ya ben gözümle görüyorum; size iftira atmışlar ya inanmıyorum onlara; gerek duymuyorum anlasanıza, işte görüyorum zaten çoklarca.. Bakışından anlıyorum ben bir insanın; gözünün içinden anlıyorum. Komikleşmeyin yine; olan biteni, olan bitmeyeni, bitmeden olanı ve birçok devamını biliyorum zaten.. Ezberimde her biri..
Buradan bakınca, çok değer vermiş gözüküyorsunuz.. Nelere, kimlere yaptınız bunu? Hep sonu acı ile biten hikayeler anlatır durursunuz. Bana ne bunlardan.. Benim ne suçum var! Daha doğrusu, anlatıp bunları bana bugün, benim yerime neleri dolduruyorsanız artık kafanızda.. Komiksiniz de bu kadarı fazla..
Lunapark çocukları gibisiniz; jeton atmadan yaşanmıyor sizin hayatınız. Jeton almayı ya da birine aldırmayı unutmayın bari..
..
2012
Eyüp GerginKayıt Tarihi : 18.6.2014 02:47:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!