Yolcuyum Ben Şiiri - Engelsiz Yazar Yusuf

Engel çıkan olmasın bana;
Hatıra olarak birkaç fotoğraf bırakıyorum sana...
İster her gün bak sakla, ister ateşe yak at...
Ne olsa yolcuyum, yolcuyum ben...

Bu şiiri okuyupta vazgeçti sanma,
Kararsızım her şeyde amma;
Seni, seni çok seviyorum anla...
İsimime Yusuf değil, divane desinler;
Bir sende kalsın isimim varsın değerimi bilmesinler...
Ne olsa yolcuyum, yolcuyum ben...

Telefon sinyalimi aramasınlar;
Bir gün dönerim umuduyla kalmasınlar...
Ne olsa yolcuyum, yolcuyum ben...

Bazen çok yanıldım;
Geri dönülmez yollara bilerek saptım...
Ama geç kalmadan bir yol bulup;
Dönmeyi başardım...
Şimdi ise, ne olsa yolcuyum, yolcuyum ben...

" YOLCUYUM, YOLCUYUM BEN! "

Ardımda kalan ne varsa siliyorum;
Siliyorum evet ama senden hariç her şeyi...
Gideceğim yeri bilmeden, ama bir tek seni silmeden...
Yolcuyum, yolcuyum ben...