Yolcusun yolcu Şiiri - Hüdaverdi Öz

YOLCUSUN SEN YOLCU

Bir pazara çıktım kesbim zararda
Göz göz delikler açılmış torbamda
Dönüp baktım, ömrüm viran arkamda
Ben yandım sen yanma evlat yolcusun.

Bir rüya imiş, hayalmiş giden ömür
Kimi toprak olmuş, kimisi kömür
Padişah ile olsan, ahbap dünür
Herşey boş, aldanma, evlat yolcusun.

Dünya bir pencere, bakan gidiyor
Günler su misali akıp gidiyor
Kimi kâr...kimi iflas edip gidiyor
Vaktin kıymetin bil, evlat yolcusun.

Ömürler kısa, günler sıra sıra
Hayat, kah yaza uğrar, gahi kışa
Azrail bakmaz, zengin-fakir paşa
Birgün zile basar, evlat yolcusun.

Gözümde yaşlar var saçımda aklar
Zerre olsa, alınır bütün haklar
Teni örtse, suçu örtmez topraklar
Toprağa temiz gir, evlat yolcusun.

Son pişmanlık vermez, kimseye fayda
Ölüm gelir bulur, gizlensen ayda
Yolcuyuz...iki kapılı bir handa
Sıran mutlak gelir, evlat yolcusun.