Yolcunun Hâli Şiiri - Halil Ömer Keskin

YOLCUNUN HÂLİ

Ansızın gönüle bir lûtûf iner
İlâhîdir davet, mânâya batar
Yolcunun omzuna ağır yük biner
Allak bullak kalbi savurup atar

Ezelde seçilmiş yolcusu aşkın
Kabı dolduranlar, olmazlar şaşkın
Târûmâr eyleyip ruhtaki taşkın
Bilmediği yola, sefere katar

Sevdiği, saydığı ne varsa kaçar
Aşığa yalnızlık tohumu saçar
Sîne gerçek aşka kapıyı açar
Hicretin arzusu gönülde yatar

Çekildikçe çile, çoğalır mânâ
Kırık kalp niyâzı varır Rahmân'a
Sezdiğinde yürek düşmez gûmâna
Maddeden dünyayı, bedelsiz satar

Kalpte demir örsle, benlik dövülür
Gurur, kibir, riyâ, nefsten kovulur
Hâkka aşık ruhlar gökte övülür
Mutmaine ermek, ölümden beter

Kalkar sır perdesi, kulluk süzülür
Aldatan süslerle ara bozulur
Künyesi dervişin ârşta yazılır
Yokluk varlığında, mum olur yiter

Dünyada yaşamak anlamsız gözde
Mâşûk'a kavuşmak, hasreti özde
En güzelin ismi bulunur sözde
Erince vûslâta özlemler biter

Ömer KESKİN 13.05.2018